Prema sačuvanim zapisima, naselje Golubinci prvi put se spominje 1572. godine, kao “selo koje je pod zemljom, jedino se poznaje po dimnjacima,koji su nad zemljom”.
To je ostalo zapisano, a naselje je nastalo ranije, a neki podaci upućuju i na prethodni 15 vek.
Prema predanju, na mestu današnjeg sela nalazila se šuma gde su se gnezdili divlji golubovi, pa je otud selo dobilo naziv.
Golubinci su jedno od velikih seoskih naselja u opštini Stara Pazova. Sa preko pet hiljada stanovnika spadaju i u jedno od većih sela u Sremu.
Smešteni su na obodu staropazovačke opštine i opština Pećinci i Inđija sa kojima su odlično povezani regionalnim putevima.
Odlikuje ih tipična arhitektura vojvođanskih mesta gde u centru pored starog parka postoji i više očuvanih starih građevina: dvorac “Šlos”, parvoslavna crkva s kraja 18.veka, rimokatolička crkva iz 19.veka, škola.
Golubinci su bili pod Austrougarskom vlašću i 1776. godine su uvršteni u vojnu granicu. Iz tog perioda potiču najstarije zgrade u selu koje su pod zaštitom države.
Zgrada mesne zajednice koja je napravljena 1770. godine druga je najstarija zgrada izgrađena za potrebe vojne granice u to vreme. Pored te zgrade je biblioteka, smeštena u objektu stare škole koja je izgrađena još 1880.godine.
Selo ima i moderno razvijenu infrastrukturu, što ga čini prijatnim za život, a u etničkom sastavu stanovništva dominiraju Srbi i Hrvati, a ima i dosta Roma.
Golubinci su posebno skrenuli pažnju na sebe projektom „Golubinci eko-etno muzej“ a zbog dvorca “Šlos“ i ambara i kotobanja koji su primer seoske arhitekture s kraja 19. i početka 20. veka.
Od zdanja u selu svakako je najpoznatiji dvorac Šlos, koji je izgrađen kao sedište husarskog puka koji je imao zadatak da čuva svoj deo vojne granice, a istoriografi beleže da je u Šlosu 1813. boravio i srpski vožd Кarađorđe.
Prva javna građevina koju su meštani podigli, osim zamka Šlos je Pravoslavna crkva, 1728. godine i nalazila se na mestu današnje školske zgrade.
Na istom mestu, 1751. podignuta je nešto lepša crkva, da bi sadašnja Pravoslavna crkva bila izgrađena od 1784 – 1788. godine.
Кatolička crkva svetog Jurja (ili Đurđa) je sagrađena 1885. godine. Crkva ima izuzetno lepe vitraže i vredne orgulje, koje su 1911. godine iz Zemuna donete u Golubince.
Golubinci imaju i malu crkvicu – Vodicu – Hram Svetog oca Nikolaja, koja se nalazi na jugozapadnom kraju sela, jer je na tom mestu postojao bunar, čija je voda, po narodnom verovanju, bila lekovita.
Кotobanje – vredni spomenici narodnog graditeljstva, svojevrsna remek dela, u duborezu, koja ne možete videti nigde osim u Golubincima.
Prva takva kotobanja sagrađena je 1876. godine, još uvek odoleva zubu vremena, i pod zaštitom je države kao spomenik kulture. U Golubincima postoje još tri kotobanje od velikog značaja.
Golubinci su od 2005. godine na mapi Кulturne baštine Evrope.
Čuveni golubinački karneval pod maskama “Mačkare” svake godine se organizuju u februaru, a običaj je donet naseljavanjem ljudi iz Dalmacije u ove krajeve.
