Golubinci su jedno od velikih seoskih naselja u Opštini Stara Pazova. Sa preko pet hiljada stanovnika spadaju i u jedno od većih sela u Sremu. Smešteni su na obodu staropazovačke opštine i opština Pećinci i Inđija sa kojima su odlično povezani regionalnim putevima. Odlikuje ih tipična arhitektura vojvođanskih mesta gde u centru pored starog parka postoji i više očuvanih starih građevina: dvorac “Šlos”, parvoslavna crkva s kraja 18.veka, rimokatolička crkva iz 19.veka, škola… Selo ima i moderno razvijenu infrastrukturu, što ga čini prijatnim za život, a u etničkom sastavu stanovništva dominiraju Srbi i Hrvati, a ima i dosta Roma. Glavna privredna grana je poljoprivreda. Golubinci su posebno skrenuli pažnju na sebe projektom „Golubinci eko etno muzej“ a zbog dvorca “Šlos“ i ambara i kotobanja koji su primer seoske arhitekture s kraja 19 i početka 20. veka trebalo bi da dobiju prvi eko-etno muzej u Srbiji. Stavljeni su i na kartu Evropske kulturne baštine.
Istorija
Golubinci su staro selo koje se prvi put pominje u dokumentima iz 1572. godine kada ga opisuju kao selo od zemunica. Godine 1717. kada je istočni Srem oslobođen od Turaka, žitelji koji su živeli u zemunicama na mestu zvanom Rupine počinju da se naseljavaju pored starog rimskog puta, koji je bio kameni, i vodio je od Sremske Mitrovice prema Slankamenu i Zemunu. Golubinci su bili pod Austrougarskom vlašću i 1776. godine su uvršteni u vojnu granicu. Iz tog perioda potiču najstarije zgrade u selu koje su pod zaštitom države. Zgrada mesne zajednice koja je napravljena 1770. godine druga je najstarija zgrada izgrađena za potrebe vojne granice u to vreme. Pored te zgrade je biblioteka, smeštena u objektu stare škole koja je izgrađena još 1880.godine.
U centru sela je i pravoslavna crkva Vavedenje Presvete Bogorodice, izgrađena između 1731. i 1784. godine. Druga crkva u selu je katolička, posvećena je svetom Juriju mučeniku, a gradnja ove crkve je završena 1878. godine.
Od zdanja u selu svakako je najpoznatiji dvorac Šlos, koji je izgrađen kao sedište husarskog puka koji je imao zadatak da čuva svoj deo vojne granice, a istoriografi beleže da je u Šlosu 1813. Boravio i srpski vožd Karađorđe.