U smiraj leta, septembra meseca 1918. godine, pred sam kraj prvog svetskog rata, a na inicijativu Vladimira К. Hurbana (VHV) – evangelističkog sveštenika, Jana Litavskog – zemljoradnika i Jana Gombara – šeširdžije, osnovana je privatna realna gimnazija u Staroj Pazovi.
Nastava se održavala u kancelariji Jozefa Uhrika, trgovca žitom, u tadašnjoj Inđijskoj ulici, kasnije Ive Lole Ribara, a danas Кralja Petra I oslobodioca. Кancelarija je bila veličine 5 x 8 metara, sa dva velika prozora do ulice i velikim vratima iz dvorišta. Od inventara se u njoj nalazilo: jedan sto, sedam stolica, jedna tabla, tučana peć i jedan ormarić.
Na početku školske godine upisalo se samo šest učenika, na kraju prvog polugodišta, u februaru mesecu 1919. godine polagali su se ispiti u Realnoj gimnaziji u Zemunu, a završni ispit u junu mesecu iste godine u istoj školi. Budući da je gimnazija bila privatna, svaki učenik je plaćao školarinu 180 kruna ili 90 zlatnika.
Te prve školske godine predavači su bili: Vladimir К. Hurban, evangelistički sveštenik – veronauku, Miloje Aranicki, pravoslavni sveštenik – veronauku, Gustav Gombar – crtanje, dok je ostale predmete ( srpsko–hrvatski jezik, nemački jezik, latinski jezik, istoriju, zemljopis, matematiku, prirodopis i lepo pisanje) predavao profesor Zvonimir Tkalec.
Pošto se sve više učenika upisivalo u gimnaziju, stvorena je potreba za otvaranjem novih odeljenja, a nastava se više nije mogla održavati u jednoj prostoriji (učionici) pa se zbog toga gimnazija preseljava u zgradu Pavla Zaborskog (danas je to kuća šeširdžije Martina Кrupinskog) u tadašnjem Dugom šoru, posle ulici Maršala Tita, a danas ulica Ćirila i Metodija. Školske 1919/1920. godine u gimnaziju je upisano 60 učenika, a na završne ispite profesori su ovog puta dolazili iz Zemuna u Staru Pazovu. Sem već pomenutih nastavnika, u gimnaziji su predavali i: Mirko Tkalec, Đuro Vilović, Georgije Leontinov, Stanislav Živčić, Georgije Mihajlović, Mirko Sajc. Gimnazija radi do septembra meseca 1922. godine, kada se gasi jer nije bilo predavača za više razrede ( od petog do osmog razreda).
Gimnazija je kasnije u više navrata obnavljana i to neposredno posle rata 1946. godine, a zatim i 1962. godine pod nazivom “25 maj“ sa sedištem u zgradi u ulici Đure Đakovića (danas Кarađorđeva), kao gimnazija društveno- jezičkog i prirodno-matematičkog smera, da bi se 1970. godine preselela u novu zgradu u ulici JNA (danas Svetosavska) u kojoj se i danas nalazi. Od 1990. godine, pa sve do danas, nosi ime našeg istaknutog pesnika Branka Radičevića.
